Ojciec Louie Bellsona

był właścicielem sklepu muzycznego, dzięki temu młody Louie miał znakomite warunki by móc rozpocząć i rozwijać naukę gry na perkusji. (więcej)

Alex Van Halen

uczył się także gry na gitarze elektrycznej, jednak to jego brat Edie stał się symbolem gitarzysty lat 80tych. (więcej)

Bill Ward jest

wielką inspiracją między innymi dla Dava Grohla, który często wymienia Billa jako swojego guru. (więcej)

Simon Phillips

uznawany jest za jednego z najbardziej wszechstronnych perkusistów. Równie dobrze radzi sobie w jazzie i heavy-metalowych klimatach. Nic więc dziwnego, że współpracą z nim zainteresowani są najwspanialsi muzycy na ziemi. (więcej)

Tagi

  • Pretty Purdie
  • Perkusista
  • Muzyk
  • Instrumentalista
  • Soul
  • Rock
  • Muzyka
  • Muzyczny
  • Perkusja
  • Bębny
  • Zestaw perkusyjny

Bernard Lee “Pretty” Purdie - legendarny perkusista

Bernard Lee “Pretty” Purdie urodził się w Elton w Maryland 11 czerwca 1939 roku. Przygodę z muzyką rozpoczął od nauki elementów gry na perkusji. Wkrótce pobierał nauki u Leonarda Heywooda, stając się jednocześnie członkiem jego zespołu. Inspiracją byli dla artysty Buddy Rich, Papa Jo Jones, Gene Krupa, Art Blakey i Joe Marshall.W roku 1961 Bernard przeprowadził się do Nowego Jorku. Aby legalnie móc występować na scenie w swoim wieku, twierdził że urodził się dwa lata wcześniej. Tym sposobem sądzono że Pretty liczy dwadzieścia jeden wiosen, dzięki czemu grał z Mickey and Sylvia oraz był częstym gościem w Turf Club, gdzie spotykali się agenci i muzycy wielkiego świata. To właśnie w tym okresie grywał z Buddym Lucasem, który nazwał go „Mississippi Bigfootem”. Wkrótce, tuż po nawiązaniu kontaktu Barneyem Richmondem, zagrał na perkusji w utworach „Ain’t She Sweet”, „Take Out Some Insurance On Me Baby” oraz „Sweet Georgia Brown” wydanych w styczniu 1964 roku przez Polydor. Rok później artysta miał okazję gry u boku Jamesa Browna („Ain’t That A Groove”, „Kansas City”) oraz Sammym Lowem. Purdie pojawił się na dwóch krążkach Jamesa – „Say It Loud – I’m Black And I’m Proud” oraz „Get On The Good Foot”. Pod koniec tej dekady wydał „Soul Drums”, z zespołem o tej samej nazwie, którym był liderem. Niedługo potem poświęcił się „Alexander’s Ragtime Band”. Jako solista wydał również „Purdie Good” w roku 1971, „Soul Is… Pretty Purdie” z roku 1972 oraz soundtrack do utworu „Lialeh” rok później. W roku 1970 Bernard pracował z Arethą Franklin nad “King Curtis and The King Pins”. Najbardziej popularnym utworem, jaki nagrał z wokalistką to „Rock Steady”, przyczynił się również do wydania „Aretha Live At The Fillmore West” oraz „King Curtis’s Live At Fillmore West”.