W roku 1977 Carmine pracował z Rodem Stewartem, współtworząc teksty jego piosenek, w tym m.in. „Da Ya Think I’m Sexy?”, czy „Young Turks”.
Perkusista podczas swojej wieloletniej kariery współtworzył z wieloma cenionymi muzykami – Kingiem Kobrą, Johnem Sykesem, Stanleyem Clarkiem, Tedem Nugentem czy zespołem Pink Floyd. Wraz z Rayem Kennedy’m, Ric’em Grechem, Mikem Bloomfieldem i Barrym Goldbergiem był również członkiem KGB.23 maja 1981 roku burmistrz Los Angeles Tom Bradley ustanowił owy dzień Dniem Carmina Appice’a jako dowód uznania dla jego pracy charytatywnej i edukacyjnej. Tego samego roku Carmin wyruszył w trasę koncertową wraz z Ozzym Osbournem, promującą „Bark at The Moon”.
Kolejna dekada to dla Carmine’a przede wszystkim współpraca z Pappo – argentyńskim gitarzystą. Ten duet pracował również wspólnie z basistą Timem Bogertem nad utworami takimi jak „P.B.A. Boogie”. Znajomość z tym ostatnim, trwająca od czasów Vanilla Fudge przedłużyła się aż do roku 2000, kiedy to Appice uformował zespół DBA, którego nazwa pochodziła od inicjałów Berringera, Appice’a i Bogerta.
W roku 2005 Carmine stał się oficjalnym stronnikiem Little Kids Rock – organizacji dostarczającej małym publicznym szkołom darmowych instrumentów muzycznych. Osobiście dostarczył sprzęt do młodzieży oraz zaangażował się w organizację koncertu charytatywnego. Rok później Appice stworzył SLAMM, w którym popisał się swoją niesamowitą grą na perkusji. W 2009 nagrał „Carmine Appice’s Guitar Zeus: Conquering Heroes”, będący trzecim albumem serii Guitar Zeus. Kolekcja uwzględniała udział Jennifer Batten, Briana Maya, Teda Nugenta, Richie Sambora i Yngwie Malmsteena.Dziś Carmine mieszka w Nowym Jorku i w Los Angeles. W roku 2011 odbył trasę koncertową z Michaelem Schenkerem i jego zespołem. Tego samego roku utworzył Drum Wars przy współpracy z Vinnym Appicem oraz Johnnym Rodem, Mickem Swadą, Davidem Henzerlingiem i Paulem Shortino. Program zrealizował „eponymous album”.
Appice uznawany jest za jednego z najlepszych, najambitniejszych showmenów rockowych. W roku 1972 wydał najlepiej sprzedającą się książkę instruującą perkusistów „The Realicsitc Rock Drum Method”, wkrótce skorygowana i przekształcona na „The Ultimate Realistic Rock Drum Method”