W roku 1984 zasłynął poprzez wydanie hitu "Kalimba de Luna", który pojawił się na albumie "II Grande Esporatore". Wkrótce utwór doczekał się coveru w wykonaniu zespołu Boney M. Kolejnym sukcesem było królowanie utworu "Papa Chico" na listach holenderskiej listy przebojów w roku 1987.
Artysta zdobył również popularność dzięki współpracy z takmi neapolitańskimi muzykami - Edoardo Bennato, Eugenio Bennato, Alanem Sorrentim w jego trzech pierwszych albumach, Luciano Cilio na "Saint Just", "Francesco Guccini, Francesco De Gregori, Perigeo oraz znanymi na świecie Shawn Phillips czy Don Cherrym.
Stał się rozpoznawalny we Włoszech jako perkusista, który do gry potrafił wykorzystać różnorodne narzędzia domowe. Jego albumy solowe są ukierunkowane ku jazzowi i rockowi. Z upływem lat krytycy oceniali negatywnie jego poziom nagrań pod względem komercjalnym. Łącznie wydał kilkanaście albumów - poczynając od "Rosso Napoletano" z roku 1975, kończąc na "Sentirai" z 2011.
Tony Esposito