Wysokiej jakosci klon

z którego zbudowany jest zestaw Yamaha Tour Custom sprawia, że perkusja brzmi niezwykle przenikliwie i świetnie przebija się przez ścianę dźwięku gitar i basu. Perkusja jest przy tym niezwykle uniwersalna i ma zwolenników wśród muzyków jazzowych i tych, którzy wolą nieco mocniejsze rockowe klimaty. (więcej)

Jeden z prekursorów

swingu - za takiego uważa się Gene Krupę, jego niepowtarzalny styl gry był wzorem dla wielu perkusistów na całym świecie. Sam perkusista od zawsze zakochany był w Jazzie. (więcej)

Carter Anthony Beauford

słynie z niezwykle rozbudowanego zestawu perkusyjnego, jego sprzęt daleki jest od minimalistycznego podstawowego zestawu większości perkusistów. (więcej)

Bill Ward jest

wielką inspiracją między innymi dla Dava Grohla, który często wymienia Billa jako swojego guru. (więcej)

Tagi

  • Perkusista
  • Carl Palmer
  • Perkusja
  • Bębniarz
  • Instrumenty perkusyjne
  • Muzyka
  • Kompozytor
  • Rock
  • Rock progresywny

Carl Frederick Kendall Palmer - kariera wielkiego perkusisty

Carl Frederick Kendall Palmer urodził się 20 marca 1950 roku w Handsworth w Anglii. Pierwszym zespołem do jakiego dołączył perkusista było The Crazy World of Arthur Brown, którego prawdziwym bębniarzem był Drachen Theaker. Niestety mężczyzna panicznie bał się podróży samolotem, co znacznie uniemożliwiało zespołowi większe trasy koncertowe. Wkrótce więc to właśnie Palmer zastąpił Dracena, stając się tym samym oficjalnym członkiem zespołu Arthura Browna.

Lata siedemdziesiąte przyniosły Carlowi nowe znajomości. Po spotkaniu Grega Lake’a i Keitha Emersona trio zdecydowało się na założenie zespołu. Zastanawiając się nad nazwą wpadli na pomysł wybrania inicjałów swych nazwisk i uporządkowania ich w kolejności alfabetycznej. Tak powstało ELP – najbardziej popularny zespół w karierze Palmera, będący źródłem jego narastającej sławy i rozwoju. Grupa tworząca rock, jazz, muzykę elektroniczną, pop rock oraz muzykę klasyczną zawiesiła działalność w roku 1980. Wydali wspólnie osiem albumów – „Emerson, Lake & Palmer”, „Tarkus”, „Picture At an Exhibition”, „Trilogy”, „Brain Salad Surgery”, „Works Volume 1”, „Works Volume 2”, oraz ostatni – „Love Beach” z roku 1978. W czasie współpracy z Emersonem i Lakem Carl nagrał jeden solowy utwór, pragnąc zaznaczyć swoje umiejętności w indywidualnej pracy. Po dekadzie ELP powróciło na scenę muzyczną wraz z nowym gatunkiem – progresywnym rockiem. Wkrótce wydali dwa kolejne albumy – „Black Moon” oraz „In The Hot Seat”. W roku 1998, cztery lata po wydaniu ostatniego krążka członkowie grupy pokłócili się i ostatecznie Greg opuścił zespół. ELP ponownie zawiesiło działalność.W późniejszych latach Palmer współpracował z Johnem Wettonem w zespole Qango oraz z członkami swojego zespołu (Carl Palmer Band) – Paulem Bielatowiczem i Stuartem Claytonem. Ponadto od roku 2006 był powiązany z zespołem Asia. Wspólnie nagrali dwa albumy – „Phoenix” w roku 2008 oraz „Omega” w 2010. Pojawiło się również nagranie DVD z trasy koncertowej grupy – „Fantasta” – wydany przez Eagle Rock Records. Na rok 2012 grupa zaplanowała wydanie krążka „XXX”.

Popularny i utalentowany muzyk miał w życiu wiele inspiracji, wielu muzyków wpłynęło na jego zamiłowania muzyczne, wielu ukierunkowało go ku kolejnym eksperymentom z wszelakimi gatunkami. Poczynając od Joe’a Morello, Philly Joego Jonesa, Arta Blakeya, Gene Krupy, kończąc na Buddym Richu. Perkusista zaczerpnął od nich wiele technik i brzmień, które wyraźnie usłyszeć można w jego stylu muzycznym. Przede wszystkim jednak jego gra na perkusji ukierunkowała się ku jazzie. Podczas współpracy z Asia miał okazję przyglądnąć się wielu innym artystom, co skłoniło go do eksperymentowania z podwójnym bębnem.

Jako jeden z pierwszych perkusistów Carl Palmer dodany został do Modern Drummers Magazine Hall of Fame. Uplasował się również na dziesiątym miejscu listy „100 najlepszych perkusistów wszechczasów” wg magazynu „Rolling Stone”.