Styl gry Franka

był odmienny do tego czego oczekiwali od niego koledzy z zespołu Green Day. Popularny The Cool musiał zmienić myślenie na bardziej "punkowe" by móc skutecznie kontynuować pracę z zespołem. Obustronna cierpliwość opłaciła się, bo dziś nikt nie wyobraża sobie Green Day bez Franka, a on sam jest uwżnany za najmocniejszy punkt kapeli. (więcej)

Perkusja była

pierwszym instrumentem na jakim Jack White nauczył się grać. Dopiero później zainteresował się gitarą, z którą dziś jest bardziej kojarzony.Będąc dzieckiem trzymał w swoim pokoju 2 pełne zestawy perkusyjne, musiał przez to pozbyć się łóżka i spał na materacu rozłożonym między instrumentami. (więcej)

Wiele osób twierdzi, że

perkusja elektroniczna nigdy nie dorówna brzmieniem zestawowi akustycznemu. Jednak Yamaha DTX500 przekonała już wielu niedowiarków. Doskonałe brzmienie i nieograniczone możliwości sprawiają, że DTX500 świetnie sprawdzi się w studiu nagraniowym oraz pracy w zaciszu domowym. (więcej)

Dave jako jedyny

perkusista posiada zaprojektowaną specjalnie dla niego gitarę, sygnowaną jego nazwiskiem. Jest to Gibson DG-335, który zbudowany został na bazie popularnego modelu ES-335. (więcej)

Tagi

  • Mat Cameron
  • Perkusista
  • Soundgarden
  • Pearl Jam
  • Grunge
  • Seatle
  • Temple Of The Dog
  • Perkusja
  • Rock
  • Muzyka alternatywna

Matt Cameron przed wstąpieniem do Pearl Jam

Matthew David „Matt” Cameron urodził się 28 listopada 1962 roku w San Diego w Kalifornii. Przygodę z perkusją rozpoczął jako mały chłopiec. W wieku trzynastu lat wraz z kolegami grywał w zespole Kiss, w tym czasie poznał również Paula Stanley. Tuż po odebraniu listu od zarządu zespołu informującym o pogwałceniu przez członków zespołu praw Kiss rozpadło się. Chłopiec uczęszczał do Bonita Vista High School, gdzie w wieku szesnastu lat wykonał pod pseudonimem „Foo Cameron” utwór „Puberty Love”. Przezwisko Camerona pochodziło od wymawiania przez jego młodszego brata imienia „Matthew” jako „Ma Foo”.

W roku 1983 Cameron przeniósł się do Seattle, gdzie zatrudnił się w Kinko. Tuż po rozpoczęciu współpracy z Bam Bam, w którym po raz pierwszy wystąpił jako profesjonalny perkusista, grywał w lokalnym zespole – feeDBack u boku Daniela Housa. Wkrótce House uformował nowy zespół Skin Yard, a ich współpraca przedłużyła się. Przez prawie rok – do 1986 Matt współpracował z grupą, która wydała debiutancki album „Skin Yard”, na który Cameron napisał utwór „Reptile”.
Wkrótce kosztem opuszczenia zespołu Cameron wstąpił do Soundgarden, zastępując tym samym Scotta Sundquista. Wówczas w skład zespołu wchodził Chris Cornell, Kim Thayil i Hiro Yamamoto.

„Gdy po raz pierwszy spotkałem Matta był już najlepszym perkusistą w mieście. Wydawał się być bardzo pewny siebie i szybko się zaklimatyzował.”
Chris Cornell
W roku 1987 zespół wydał “Screaming Life”, rok później zaś “Fopp”. Jednak dopiero w 1989 roku na rynku pojawił się ich pełny album, wydany przez SST Records – „Utramega OK”. Krążek nominowany był do nagrody Grammy w 1990 roku. Wkrótce zespół opuścił Yamamoto, który poświęcił się edukacji. Jego miejsce zastąpił założyciel Nirvany – Jason Everman. Niestety i on nie zagrzał tam długo miejsca – wkrótce, podczas trasy promującej „Lauder Than Love” zespół zwolnił go. W 1990 do Soundgarden dołączył basista Ben Shepherd. Rok później w tym składzie zespół wydał „Badmotorfinger”, który przyniósł im ogromną popularność na scenie w Seattle. Również ten krążek otrzymał nominację do Grammy za Najlepszy Utwór Metalowy w 1992 roku. Był to dopiero początek pasma sukcesów – kolejna płyta zespołu z roku 1994 „Superunknown” uplasowała się na pierwszym miejscu „Bilboardu 200”. Utworu „Black Hole Sun” oraz „Spoonman” zdobyły nagrodę Grammy. „Black Hole Sun” doceniony został ponadto za teledysk nagrodami MTV Video Music Award oraz Clio Award. „Superunknown” zajął 336 miejsce na liście „500 najlepszych albumów wszechczasów”, „Black Hole Sun” zaś dwudzieste piąte w rankingu „100 najlepszych piosenek lat 90”. W roku 1996 zespół natchniony ciągłymi sukcesami wydał piąty krążek studyjny – „Down on The Upside”, który jednak nie zdobył tak wielkiego uznania jak poprzednik. Rok później Soundgarden nominowane zostało po raz kolejny do Grammy za „Pretty Noise”. Było to dla nich ostatnie wyróżnienie – w 1997 grupa rozpadła się z powodu wewnętrznych konfliktów wokół ukierunkowania zespołu. W roku 1998 w wywiadzie Matt stwierdził, że Soundgarden zostało zniszczone przez sprawy biznesowe. Grupa zjednoczyła się ponownie w roku 2010, od tej pory zespół wydał dwa albumy.


We wczesnych latach dziewięćdziesiątych oraz w roku 2008 Cameron zaanagżowany był w dwa projekty jazzowe – “Tone Dogs” i „Harrybu McCage”. Artysta wykazuje zamiłowanie do psychodelicznego garage rocka, potwierdza to udział w Hater i Wellwater Conspiracy. Ten pierwszy stworzony został w roku 1993 przy współpracy z basistą Benem Shepherdem. Tego samego roku duet wydał debiutancki album, w roku 1995 zaś – drugi „The 2nd”. Wellwater Conspiracy to połączenie Camerona z Shepherdem i Johnem McBainem. Ich pierwszy krążek „Declaration of Conformity” ukazał się na półkach w 1997 roku. Tuż po nich – „Brotherhood of Electric: Operational Directives”, „The Scroll and Its Combinations” oraz „Wellwater Conspiracy”. Ponadto Matt wystąpił na “Gamma Ray” – pierwszym materiale nagranym przez Queens of The Stone Age. Miał również okazję wystąpić podczas ich debiutanckiego koncertu w listopadzie 1997 w Seattle, mimo to nie dołączył do grupy na stałe. W roku 1998 nawiązał również współpracę z The Smashing Pumpkins, grając siedem utworów na ich albumie. Plotkowano wówczas, że Cameron zastąpił Jimmy’ego Chamberlina jako stały członek zespołu, jednak Cameron dementował te pomówienia. W roku 1995 artysta współtworzył krążek „Thunk” zespołu Eleven oraz wspierał Chrisa Cornella w utworze „Disappearing One” na jego solowym albumie. Przyjaźń z Jeremim Taggartem z Our Lady Peace zaowocowała nagraniami do albumu „Spiritual Machine”. Talent Camerona usłyszeć można w utworach „High Behind You (Mafia) oraz „Are You Sad?”. W roku 2002 Matthew współtworzył ścieżkę dźwiękową do „Spider-Mana”, nagrywając „Hero” z Chadem Kroemerem i Joseyem Scottem. W roku 2006 Cameron współpracował z Mikem McCreadym z Pearl Jamu, nagrywając dwa utwory na płytę Petera Framptona - „Fingerprints”. W roku 2010 pojawił się na krążku Thick Syrup Records u boku Half Japanese, Alid Omara i Penna Jillette’a.